Home sweet home

Burza zastała mnie pod Mostem Grunwaldzkim. Pioruny, błyskawice i deszcz. Jakaś kobitka krzyknęła przy jednym z grzmotów, a ja ogłuszona omal nie fiknęłam do Wisły. Gondola z turystami, chroniąc się przed nawałnicą przycumowała pod jednym z filarów, podobnie jak przerażone gołębie, które zleciały się z furkotem. Siedziałam, słuchałam i kminiłam. Byłam szczęśliwa, mimo tego, że od cholernego deszczu zrobiły mi się zacieki na tapecie i pół nosa spłynęło na górną wargę. W czasie burzy przywołuje się św. Barbarę, niestety w mych myślach nie zajęła ona miejsca, bo tam kwitł malinowy chruśniak :)
Potem wizyta u pana Edka, który przez telefon udaje kobietę, szklaneczka ginu w jego towarzystwie i łypiąca z każdego kąta Maryja. Nawet w naszej kaplicy nie ma tylu świętych co u Edzia. Powrót do domu.