święty Józefie patronie nasz...

Dzisiaj środa. Od wieków dzień ten jest obchodzony jako dzień świętego Józefa. Możliwe, iż jest to spowodowane samym środkiem tygodnia pracy, kiedy to roboty nawał, a człowiek już niucha weekend. Widać Kościół dał nam tego świętego za wzór - jak dotrzeć do piątku nie wariując i nie siwiejąc :) Tak czy inaczej warto Józefa pomaltretować westchnieniami gdy szef opiernicza za byle błahostkę, kopiarka na złość wypluwa białe kartki, a kawa w bufecie smakuje jak zupa na kiepach. Niestety przyszło nam żyć w czasach gdy większość z nas pracuje tam gdzie mu się udało, a nie gdzie chce. Podobnie było z Józefem. No bo co miał chłopina pomyśleć gdy mu narzeczona od ciotki z brzuchem wróciła? Normalnie pannicę odsyłało się do ojca z listem rozwodowym, a jeszcze częściej po prostu kamienowano. Józef nosił się z zamiarem odstawienia "niewiernej" do teścia niech chowa ją i bękarta. Bóg jak to On ma w zwyczaju nieco namieszał. Zesłał do Józefa anioła we śnie i wyjaśnił co i jak. Co robić? Siła wyższa i może początkowo nawet niezbyt chętnie podjął się wychowywania nie swojego biologicznie dziecka. Resztę historii znamy.
Józef patron pracujących, rodzin, bezdomnych (aaa.... bo zapomniałam wspomnieć, że mieszkaniowo to też mu się nie poukładało od razu. Najpierw mu żona w bydlęcej obórce rodziła, a później jeszcze przeprawa przez pustynię do Egiptu, też bez dachu nad głową) i Kościoła. Niby zawsze na miejscu a jakby przez przypadek. Cóż może i nas siły wyższe stawiają w miejscach, które są trudne, a jak się później okaże wychowamy Mesjasza :)
Pozdrawiam Was serdecznie i zostawiam z Józefem. Święty Józefie patronie nasz, módl się za nami :)

Ha Ha Ha !!! Ale właśnie pieśń znalazłam. Sakro - polo czystej krwi :)